Χειμώνας και οι σούπες πάνε και έρχονται. Τα ρεβίθια είναι το αγαπημένο μου όσπριο από μικρό παιδί…
Ένα πιάτο απλή σούπα ρεβίθια με λίγη φέτα μέσα και φρέσκο ζυμωτό ψωμί και δεν θέλω κάτι άλλο. Γράφω τώρα αυτά και τα σάλια μου τρέχουν.
Ίσως γιατί η θύμηση της κατσαρόλας στην οποία σιγόβραζαν τα ρεβίθια πίσω από το κεφάλι μου όταν σαν παιδί κοιμόμουν στην κουζίνα του σπιτιού να είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.. Αλλά γιατί όμως μόνο στα ρεβίθια μιας και σίγουρα και φασόλια έβραζε η μητέρα μου και φακές…
Σε αυτό δεν μπορώ να απαντήσω.. Σκέφτηκα μήπως τα ρεβίθια έχουν κάποιο ιδιαίτερο άρωμα που μου θυμίζει κάτι αλλά δεν μπόρεσα να ανακαλύψω κάτι…
Θυμάμαι λοιπόν τη μητέρα μου που έπαιρνε ρεβίθια από τον μπακάλη στη Νέα Ιωνία, τα μούλιαζε σε νερό και μετά αφού τους έβαζε λίγη σόδα και τα κάλυπτε με ένα ποτηρόπανο τα πατούσε με ένα μπουκάλι για να φύγουν τα φλούδια τους. Μπελαλίδικη διαδικασία που ίσως όμως έδινε αυτό το κάτι που δεν μπορούσα να αναπαράγω εγώ όποτε τα έφτιαχνα μετά.
Θέλεις γιατί αγόραζα συσκευασμένα από το σούπερ μάρκετ, θες γιατί έπαιρνα ρεβίθια χωρίς φλούδι, πάντως δεν είχα καταφέρει να τα κάνω ίδια..
Μέχρι που τα κατάφερα.. Βέβαια χρησιμοποίησα πολύ καλή πρώτη ύλη… Σας έχω μιλήσει για τα παιδιά του Δικότυλο εδώ και εδώ, με τα υπέροχα όσπρια τους από το οροπέδιο του Φενεού.. Αγαπώ τα προϊόντα τους και αισθάνομαι ασφαλής ότι τα φασόλια, η φάβα κλπ θα είναι αυτά που πρέπει να είναι και θα είναι νόστιμα και κυρίως ΦΡΕΣΚΑ!
Γιατί ένα μεγάλο θέμα με τα όσπρια είναι να είναι φρέσκα.. και άρα “βραστερά”. Γιατί πόσες φορές έχετε πάρει όσπρια και βράζετε και βράζετε και βράζετε και δεν βράζουν με τίποτε; Ε! αυτό σημαίνει ότι τα όσπρια είναι παλιά.. Πρέπει να ξέρετε ότι όσο περνάει ο καιρός τα όσπρια χάνουν υγρασία την οποία όλο και πιο δύσκολα μπορεί να την πάρουν πίσω και αυτό τα κάνει να μην βράζουν εύκολα..
Ας δούμε λοιπόν πως έκανα τα ρεβίθια μου χτες…