14 Δεκέμβρη σήμερα.
Προσπαθώ να "κόψω" ένα τιμολόγιο για ένα event που έκανα εχθές σε συνεργασία με την "ΕΛΟΠΥ" και ήμουν σε ένα μεγάλο ΙΕΚ μαγειρικής όπου έκανα μια παρουσίαση και 4 συνταγές με ψάρια.
Λατρεύω την ΕΛΟΠΥ και τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας γιατί μου επιτρέπουν σαν επαγγελματία μάγειρα αλλά και σαν απλό οικιακό μάγειρα να έχω μια υπέροχη πρώτη ύλη που να τη χρησιμοποιώ για αποενοχοποιημένες συνταγές με ψάρι.
Και λέω αποενοχοποιημένες γιατί δεν χρειάζεται να το κάνω μόνο ψητό ή βραστό για να το σεβαστώ και καλά... Ήταν πολύ ωραίες και ελαφριές και ενδιαφέρουσες και διαφορετικές.. Θα τις φτιάξω και θα τις ανεβάσω και εδώ.
Τέλος πάντων.. εδώ και ώρα προσπαθώ να κόψω το τιμολόγιο αλλά αυτή η online εφαρμογή το e-timologio που πρέπει να το κόψω αρνείται να δουλέψει...
Οπότε για να μην αρχίσω να βρίζω ας σας μιλήσω για μια συνταγή που αγαπώ πολύ...
Την έφτιαξα πέρσι σχετικά αργά με τους τελευταίους λωτούς, την φωτογράφησα και δεν την ανέβασα ποτέ στο σάιτ. Περίμενα να το κάνω φέτος που οι λωτοί θα ήταν στο φόρτε τους και μάλλον είναι τώρα η ώρα.
Είναι λοιπόν μια πουτίγκα.. ας πούμε δηλαδή ένα κέικ το οποίο όμως δεν ψήνεται στο φούρνο αλλά βράζει. Και θα μου πεις βρε Γιάννη πως βράζει ένα κέικ; δεν γίνεται λούτσα μέσα στην κατσαρόλα; ε, δεν γίνεται... και στην εκτέλεση της συνταγής θα σας πω το πως.
Την συνταγή την είχα πολλά πολλά χρόνια από μια πολυαγαπημένη μου μαγείρισσα την Pim μια Αμερικανοταϋλανδή τύπισσα η οποία στην χρυσή εποχή των food blogs (βλέπε David Liebovitch, Smitten Kitchen κτλ.) πραγματικά είχα βγάλει υπέροχες συνταγές και πάντα ήταν πολύ επεξηγηματική στην εκτέλεση τους..
Λίγο μου θυμίζει την Αργυρώ την Κουτσού από τη Τζουτζούκα ένα πράγμα.. το ίδιο πάθος και αφοσίωση για τη μαγειρική...
Η Πιμ λοιπόν είχε ένα μπλογκ.. Βίβλο το είχα.. ότι συνταγή έβγαζε πήγαινα και τη διάβαζα.. Αλλά μετά από χρόνια η Πιμ έγινε ιδιοκτήτρια 3 εστιατορίων.. δύο στην Αμερική και ένα στην Μπανκόγκ.. Οπότε δεν είχε χρόνο να ανεβάζει συνταγές...
Και κάποια στιγμή που πήγα να κάνω μια συνταγή της το μπλογκ της δεν υπήρχε πια.. Είχε εξαφανιστεί. Ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε αυτό... Να έχω ένα σάιτ αναφοράς με υπέροχες συνταγές και να χαθεί έτσι σαν να μην υπήρχε.
Φοβερό...
Για κάποιο λόγο νομίζουμε ότι τα σάιτ που ακολουθούμε θα είναι εδώ για πάντα... Καμία σχέση. Καριέρες ανεβαίνουν και πέφτουν, σέρβερ επίσης πέφτουν οπότε τίποτε δεν είναι σίγουρο... Ένα άλλο αγαπημένο μου σάιτ το Khymos το οποίο μιλούσε για fine dining και foraging όταν κανείς δεν ήξερε καν τι ήταν αυτά επίσης άλλαξε ρότα και το μόνο που μένει είναι ένα e-book για τη χρήση των κολλοειδών. Τέλος πάντων.. Η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξω τα bookmark μου τα μισά είναι ανενεργά.
Οπότε σας τα λέω όλα αυτά για να προσέχετε. Δεν λέω να τυπώνετε κάθε συνταγή που σας αρέσει αλλά τουλάχιστον να την κρατάτε κάπου αποθηκευμένη.
Ας γυρίσουμε λοιπόν στους λωτούς και την Pim. Πριν ένα χρόνο κατάφερα και βρήκα τη συνταγή. Μιας και δεν ήταν δική της από την αρχή έψαξα και βρήκα ποια την είχε γράψει πρώτη και έτσι τη δοκίμασα.
Είναι ένα υπέροχο γλυκό. Ο λωτός δεν είναι ότι "ακούγεται" πολύ αλλά είναι γενικά υπέροχη και απαλή η γεύση του, το γλυκό είναι υπέρ ζουμερό και γενικά είναι από τα πολύ αγαπημένα μου χειμωνιάτικα γλυκά.
Ας δούμε λοιπόν τη συνταγή.