Άντε κοντεύει να φύγει το 2020.. Σέρνει τα πόδια του όμως και δεν ξεκουμπίζεται.. Και θα μου πεις, θα μπει το 2021 και; θα είναι καλύτερο; Μπα.. στην αρχή τουλάχιστον καθόλου.. Αλλά έχεις μια ελπίδα βρε παιδί μου.. 

Για μένα το 20 πάντως ήταν μια χρονιά με πολλούς αποχωρισμούς. Μέχρι και σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, ήμουν στο νεκροταφείο όπου αποχαιρετήσαμε τον Τέλη.. 

Καταπληκτικός ο Τέλης, πατέρας του φίλου και συμμαθητή μου Γιάννη, ο άνθρωπος που με προσέλαβε για πρώτη φορά στην εταιρεία του την ΤΕΧ-FIN, με μεγάλη αγάπη στα ταξίδια, θυμάμαι εκδρομές στη Νάουσα, Πάσχατα στη Σαντορίνη και ταξίδια στη Θεσ/νικη. Θυμάμαι να δοκιμάζω μαζί τους βατραχοπόδαρα στον Κρικέλα, να ακούμε Θοδωράκη στο πικάπ και να παίζουμε σκάκι.. ωραία τα 80's.. 

Πέρα από τον Τέλη, μια εβδομάδα πριν έφυγε ο Γιούκι, το λευκό σκυλί της αυλής, ένας ζόρικος και τζόρας σκύλος που ήταν εδώ στην οικογένεια 13 χρόνια. Πήγε να βρει τον πατέρα μου που έφυγε το Φλεβάρη και να κάνουν βόλτες μαζί εκεί πάνω. 

Αποχαιρετήσαμε και τον Τζέκο, μερικές μέρες πριν.. Οικογενειακός φίλος, κουμπάρος κτλ.. Δύσκολος ο Τζέκος. Τρομερός όμως. Μου φαινόταν γίγαντας όταν ήμουν παιδί και παιδί παράλληλα όταν είχε πιει ένα ποτηράκι παραπάνω.. Έχω να θυμάμαι πολλές φορές να παίζουμε μικροί μεγάλοι κρυφτό στην αυλή.. 

Αποχαιρέτησα και την αθωότητα το 20.. στις ανθρώπινες σχέσεις τουλάχιστον... μεγάλη κουβέντα ας την αφήσουμε για τώρα..

Και μιας και η μάνα μου πέθανε ανήμερα Χριστούγεννα 21 χρόνια πριν, κάθε Χριστούγεννα που πέρασαν από τότε είναι και αυτό πάντα στο μυαλό μου. 

Φορτισμένο το 20 λοιπόν, και από τον Οκτώβρη και πέρα με ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δουλειά.. Εξοντωτικοί ρυθμοί που πραγματικά με έκαναν να χαθώ από τον κόσμο. 

Την προηγούμενη εβδομάδα είχα σχεδόν κλατάρει.. Είναι το λοκντάουν, είχα τρομερή δουλειά, και νόμιζα ότι απλά το έχασα. Ότι τίποτε δεν έχει νόημα και τέτοια. Άντε να φύγουμε και εμείς και δεν συμμαζεύεται.. 

Και τότε είδα στο facebook μια φωτογραφία του Διονύση με κάτι που μου φαινόταν σαν ορθογώνια τάρτα με πεκάν.. φαινόταν τόσο ωραία που μου έτρεξαν τα σάλια. 

Του το είπα με ένα σχόλιο. Και μετά από λίγο ήρθε μήνυμα.. Δεν είναι τάρτα Γιάννη αλλά μπάρες. Και επειδή έχουμε πολλές ετοιμάζουμε Care Packages με τον Jim και στέλνουμε σε φίλους. Δώσε μας τη διεύθυνση σου και θα σου στείλουμε με ένα φίλο μας ταξιτζή. 

Και την επόμενη μέρα ήρθαν.. Οι μπάρες. Μαζί τους ήρθαν μερικά κομμάτια από μια τούρτα με παστινάκι, μια ρεμουλάντ από παστινάκι με σπιτική μαγιονέζα και μερικά καταπληκτικά τουρσιά. Όλα σπιτικά... 

Οι μπάρες, αυτές οι μπάρες είναι υπέροχες.. μικρές μπουκιές σχεδόν (έτσι για να μην έχεις τύψεις) ίσα ίσα τρία πεκάν χωράνε επάνω. Ζήτησα τη συνταγή.. ελπίζω να μου τη δώσει.. Αν δεν μου τη δώσει θα βρω μια και θα την φτιάξω και θα την ανεβάσω στο σάιτ. Γιατί πρέπει.. Γιατί αυτές οι μπάρες με έσωσαν πραγματικά αυτά τα Χριστούγεννα. Ένιωσα ότι με νοιάζονται (όχι οι μπάρες φυσικά)...  

Και φυσικά ξέρω ότι έχω κόσμο που με νοιάζεται και πολύ καλούς φίλους. Αλλά με τον ιό τώρα όλοι έχουμε απομακρυνθεί.. όλοι λίγο στον κόσμο μας... και αυτή τη μικρή χειρονομία ή και άλλες αντίστοιχες τις χρειαζόμαστε. 

Τέλος πάντων... Να πω ότι τους έστειλα και εγώ πίσω ένα δεματάκι.. γιατί έτσι πρέπει με αυτά τα πράγματα. 

'Επειτα ήρθε ένα άλλο δεματάκι, από χωριό με λωτούς και λίγα ωραία μανταρίνια.. Θα τα κάνω γλυκό τα μανταρίνια αυτά.. αν προλάβω.. 

Χτες εντωμεταξύ νόμιζα ότι θα ήταν η τελευταία μέρα δουλειάς και πραγματικά πετούσα.. Τελικά χτες βράδυ ήρθαν μερικά μέιλ για διορθώσεις με τα οποία παιδεύομαι μέχρι και τώρα αλλά ΟΚ... Είχα να πάω και σε ένα γραφείο στην Κηφισιά να αφήσω ένα τιμολόγιο οπότε μιας και βγήκα πέρασα από τον Αλέξανδρο Παυλώφ και πήρα ένα Πανετόνε.. Σε ένα ωραίο κουτί τα έχει και τα πουλάει.. Αυτό ήταν το δικό μου care package στον εαυτό μου μιας και φέτος ούτε καν να στολίσω πρόλαβα και από γλυκά ούτε λόγος.. 

Κάθησα λοιπόν χτες το βράδυ αργά και τα φωτογράφησα όλα αυτά για να τα μοιραστώ μαζί σας. Να τα μοιραστώ και να σας ευχηθώ να έχετε όμορφες γιορτές και να έχετε στη ζωή σας ανθρώπους που σε στιγμές δύσκολες να σας στέλνουν ένα πακέτο, να σας παίρνουν ένα τηλέφωνο και να σας σηκώνουν λίγο.. 

Δοκίμασα και από το Πανετόνε. Όταν τελείωσα τη φωτογράφιση γύρω στις 3... Ένας αφρός.. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας στην Ερυθραία και περάσετε από το Pavlov's Lab να πάρετε ένα... και θα με θυμηθείτε... Αλλά πάρτε τηλέφωνο πρώτα μιας και δεν βγάζει πολλά.. 

2110124691