Δεν ξέρω αν έχετε πάει ποτέ στην Ταϊλάνδη.. Μια υπέροχη και μεγάλη χώρα στην Ασία που έχει πολλά από αυτά που όλοι ψάχνουμε στις διακοπές μας.. Τις παραλίες με τους φοίνικες και τα κρυστάλλινα νερά, την λευκή άμμο, τους ευγενικούς ανθρώπους και έναν εξωτισμό που όπως και να το κάνουμε είναι υπέροχος.
Βέβαια, όταν κάποιος πάει στην Ταϊλάνδη και βγει από την πόρτα του αεροδρομίου παθαίνει ένα σοκ.. Η ζέστη και η υγρασία πραγματικά έρχεται και σε πιάνει από το λαιμό..
Θυμάμαι, ακόμα και όταν κάπνιζα και έφτανα μετά από 10-12 ώρες πτήση στον προορισμό μου βγαίνοντας από το αεροπλάνο δεν μπορούσα να καπνίσω αμέσως γιατί απλά δεν μπορούσα να πάρω ανάσα.. Το κάπνισμα το ξεκινούσα όταν πια έφτανα στο ξενοδοχείο με το ερκοντίσιον στο τέρμα.
Επίσης να πω για αυτές τις υπέροχες παραλίες ότι το νερό είναι σούπα.. Τόσο μα τόσο ζεστό που δεν μπαίνεις μέσα για να δροσιστείς όπως κάνεις στην Ελλάδα και ο ήλιος είναι τόσο καυτός μιας και είσαι κοντά στον ισημερινό και είναι κάθετα πάνω από το κεφάλι σου και πάρα πολύ δυνατός. Δηλαδή τύπου καίγεσαι στα δέκα λεπτά ηλιοθεραπείας.
Πραγματικά αναρωτιέμαι πως οι άνθρωποι που ζουν εκεί βγαίνουν έξω και καλλιεργούν τη γη, ή κάνουν την οποιαδήποτε δουλειά σε εξωτερικό χώρο...
Και μετά ανακαλύπτεις το φαγητό.. Και εκεί παθαίνεις ένα σοκ γιατί είναι καυτερό.... πολύ καυτερό.. ιδρώνεις που ιδρώνεις συνέχεια και τρως και ιδρώνεις περισσότερο.. Αλλά μάλλον δροσίζεσαι έτσι. Πάντως δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις χώρες που κάνει ζέστη το φαγητό είναι καυτερό.. Δείτε την Ινδία όπου το φαγητό γίνεται όλο και πιο καυτερό καθώς κατεβαίνεις προς τα κάτω...
Οι πρώτες ύλες είναι τόσο διαφορετικές αλλά και ο τρόπος που μαγειρεύουν.. Γενικά η κουζίνα της Ταϊλάνδης στην ουσία είναι απλό φαγητό χωρίς πολύωρο μαγείρεμα αλλά πολύ πολύ καλά δομημένο.. Όλες οι γεύσεις παρούσες και το αποτέλεσμα πρέπει να είναι πολύ αρμονικό. Και αυτό είναι το πολύ δύσκολο.
Όλοι μπορούμε να φτιάξουμε Ταϊλανδέζικο φαγητό αλλά λίγοι είναι οι μάστορες σε αυτό...
Στην Αθήνα έχουμε την ευτυχία να έχουμε μερικά Ταϊλανδέζικα εστιατόρια. Τα περισσότερα βέβαια είναι κάπως διεκπεραιωτικά, κάποια είναι απλώς κακά, ένα δυο είναι πιο δυτικότροπα και υπάρχουν ένα δυο διαμαντάκια.. Το ένα από τα διαμαντάκια και στο οποίο πηγαίνω συχνά η γεύση του φαγητού εξαρτάται από το ποιος μαγειρεύει.. η μάνα ή η κόρη...
Αν μαγειρεύει η μάνα είσαι τυχερός και θα φας υπέροχα. Από την άλλη αν μαγειρεύει η κόρη θα φας πάλι και αρκετά καλά αλλά δεν θα είναι το ίδιο.. Και αυτό γιατί η κόρη δεν έχει ούτε την εμπειρία της μητέρας της αλλά και ούτε την προσοχή στη λεπτομέρεια και την ακρίβεια της.. Μη με ρωτήσετε ποιο είναι. Αν και αν ασχολείστε λίγο με το Ταϊλανδέζικο φαγητλο στην Αθήνα ξέρετε ήδη για ποιό εστιατόριο μιλάω.
Το δεύτερο διαμαντάκι ήταν κρυμμένο σε κοινή θέα και μου το έδειξε πριν λίγο καιρό ο φίλος μου ο Δαμιανός αν τον θυμάστε από το 7.. Ο Δαμιανός δεν είναι πια στο εστιατόριο αυτό και το αποτέλεσμα ήταν βέβαια να κλείσει το εστιατόριο εν τέλει αλλά.. ΟΚ!
Μια φορά που ήμουν στο 7 και τα έλεγα με τον Δαμιανό πέρασε ένα παιδί από εκεί και έπιασαν την κουβέντα.. Όταν έφυγε μου είπε ότι είναι ο Μπάμπης του TUK TUK. Το μαγαζί το είχα ακούσει σαν ένα μικρό streetfoodαδικο στη γνωστή γειτονιά του Κουκακίου αλλά είχα ακούσει επίσης ότι είναι μικρό, πρέπει να περιμένεις ουρά για να μπεις να κάτσεις κτλ και δεν είχα μπει στη διαδικασία να πάω μέχρι εκεί.. Του τα λέω στον Δαμιανό και μου λέει θα πάμε μαζί.. Και πήγαμε.. και φάγαμε και έπαθα πλάκα! υπέροχο φαγητό, τρομερή εξυπηρέτηση από όλους και το κατευχαριστηθήκαμε!
Από τότε έχω πάει κάποιες φορές και όλο λέω ότι θα φέρω μηχανή μαζί μου και ποτέ δεν το έκανα.. Είναι υπέροχο το TUK-TUK, αλλά είναι μάλλον λίγο μικρό για να βγάζεις φωτογραφίες φαγητού.. Ίσως μια μέρα πάω και τα φωτογραφίζω έξω όταν μεγαλώσει λίγο η μέρα.. και ανοίξουν ξανά τα εστιατόρια λόγω του ιού..
Τέλος πάντων.. Το φαγητό είναι υπέροχο.. ότι έχουμε πάρει είναι νόστιμο, ισορροπημένο και με μια σπιτική διάθεση..
Για τις φωτογραφίες που δεν είναι υπέροχες συγχωρέστε με αλλά είναι από το κινητό.
Οι σούπες του είναι υπέροχες.. η Tom Ka Khai με το γάλα καρύδας και το κοτόπουλο υπέροχη αλλά μια άλλη που φάγαμε τις προάλλες με ψάρι ήταν απλά απίστευτη!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πως μπορεί μια ψαρόσουπα να είναι συνάμα τόσο "δική μας" και τόσο εξωτική είναι τρομερό!.
Από τις σαλάτες η Som Tum Thai που χτυπιέται όπως και οι περισσότερες μέσα σε ένα γουδί είναι καταπληκτική με αρώματα και γεύσεις να σε κατακλύζουν καθώς τη γεύεσαι.
Φυσικά μιας και η Ταϋλάνδη είναι μια μεγάλη χώρα το φαγητό αλλάζει από επαρχία σε επαρχία.. Πως ας πούμε στη βόρεια Ελλάδα τους λαχανοντολμάδες τους κάνουν με λάχανο τουρσί; ε! έτσι και στην Ταϊλάνδη αλλάζει και το πόσο καυτερό είναι αλλά ακόμα και τα υλικά που ένα πιάτο έχει μέσα του.
Ο Μπάμπης τα ξέρει όλα αυτά. Έχει ταξιδέψει πολύ στην Ασία, ιδίως στην Ταϊλάνδη και έχει κάνει τα άπειρα σεμινάρια εκεί.. Έχει φτιάξει το μενού σε πολλά Ασιατικά εστιατόρια στην Αθήνα (πιο πολλά από όσα φαντάζεστε) και όταν άνοιξε μαζί με τον Κώστα το εστιατοριάκι αυτό ήθελε να προσφέρει αυθεντικό Ταϊλανδέζικο φαγητό στην Αθήνα και σε προσιτές τιμές.
Φυσικά και δεν κάνει αυτοκρατορική Ταϊλανδέζικη κουζίνα, (πως θα μπορούσε άραγε σε αυτή τη μικρή κουζίνα που δουλεύει) αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να το δούμε και αυτό..
Πάντως πιάτα όπως ένα καταπληκτικό πιάτο με φιλέτο ψαριού και σάλτσα λάιμ δεν θα το βρείτε σε κανένα άλλο εστιατόριο στην Αθήνα και πραγματικά είναι κορυφαίο! ...
Όλα τα ορεκτικά επίσης όπως το Καριμπαπ Γκάι (πιτάκια γεμιστά με πατάτα και κοτόπουλο) ή κάτι καταπληκτικά σαν τηγανητά ντάμπλινγκ που αντί για ζυμάρι έχουν δέρμα από τόφου ήταν απλά να ουρλιάζεις!
Τα κάρυ του, αυτό το Μασαμαμ κάρυ είναι υπέροχα γλυκό και ξινό και καυτερό και υπέροχο.. Και τώρα θυμήθηκα ένα άλλο πιάτο με κιμά χοιρινό στο γουόκ με ρύζι γιασεμιού και από πάνω ένα τηγανητό αυγό... πωωωωωωω!!!! αρρώστια!!!
Τα γράφω και μου τρέχουν ειλικρινά τα σάλια...
Αλλά το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η αγάπη του για το φαγητό και την εστίαση γενικότερα.. Μιλάγαμε για πολύ ώρα για τα εστιατόρια, τα ταξίδια που έχουμε κάνει και τα μέρη που έχουμε δει και τις γεύσεις που έχουμε μοιραστεί..
Μιλήσαμε πολύ για τις ουρές που περιμέναμε απέξω από το φούρνο του Άνσελ, ή τα γλυκά που δοκίμασε στο Milk bar του Μομοφουκου, για το τι είναι μαγειρική για εκείνον, το πόσο μας αρέσει και στους δύο να κάνουμε τραπέζια σε φίλους ή και σε αγνώστους, τους ήρωές μας στη μαγειρική και στη ζωή και είναι σαν να βρήκα ένα φίλο.. Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο ωραίο από όλα..
Και αυτές τις μέρες που τα εστιατόρια είναι κλειστά στην Αθήνα αν με ρωτήσεις σε ποιό έτσι θα ήθελα να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή αυτό θα ήταν το Τουκ Τουκ, να τρώω ένα κάρυ και να τα λέμε με τον Μπάμπη...
Ειλικρινά επισκεφτείτε το όταν πια ανοίξουν τα εστιατόρια πάλι και δεν θα χάσετε!!! Πείτε ότι σας έστειλα εγώ!
Πληροφορίες:
Σάιτ: https://tuktukthaifood.net
Βεΐκου 40, Κουκάκι
Τηλέφωνο: +302114051947
Μέιλ: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.