Είχα μαγευτεί από το Βιετνάμ..
Είχα πάει πριν αρκετά χρόνια όταν ακόμα δεν ήταν ο σπουδαίος ταξιδιωτικός προορισμός που είναι σήμερα. Όταν τα ξενοδοχεία τα “καλά” ήταν λίγα και ο αρχηγός του γκρουπ, ο Θοδωρής με τον οποίο γίναμε και φίλοι, προσπαθούσε να μας συνεφέρει.. ιδίως τον κ. Γιώργο και τη γυναίκα του από τη Λέσβο που είχαν έρθει στην εκδρομή μην ξέροντας που πήγαιναν ουσιαστικά και η κ. Μαρία είχε φέρει μάλλινες φούστες στη χώρα Αύγουστο μήνα… Έχω να θυμάμαι πολλά από το ταξίδι εκείνο αλλά κυρίως αυτό που μου έμεινε ήταν το φαγητό..
Γενικά μου αρέσει πολύ η Ασιατική κουζίνα.. απλή, αρωματική και γευστική… αλλά κάποιες φορές καυτερή και επιθετική αλλά μια χαρά! Αλλά όταν δοκίμασα το φαγητό και τις γεύσεις στο Βιετνάμ έπαθα πλάκα. Γιατί θα μου πεις τώρα.. Για έναν πολύ απλό λόγο.. Οι Γάλλοι..
Οι Γάλλοι ήταν στην περιοχή από τον 18ο αιώνα και έκαναν ότι μπορούσαν για να πάρουν τη χώρα στην κυριαρχία τους πράγμα που συνέβη επίσημα το 1874. Φυσικά εκμεταλλεύτηκαν τους φυσικούς του πόρους (φυτείες καφέ, ρυζιού κτλ) αλλά και μεταλλεύματα και ότι άλλο μπορούσαν.
Εισήγαγαν επίσης τη θρησκεία και τη γλώσσα. Είναι τρομερό να είσαι σε μια πιρόγα στον ποταμό Μεκονγκ και εκεί που βλέπεις ζούγκλα και τροπικά φυτά, ξάφνου σε ένα άνοιγμα του ποταμού να βλέπεις ένα καθεδρικό ναό μπαρόκ αρχιτεκτονικής να ξεπροβάλει.. Από τις πιο τρελές εικόνες που έχω δει στα ταξίδια μου.
Και φυσικά εκτός από τη γλώσσα και τη θρησκεία έφεραν και το φαγητό… Όπως ας πούμε το ψωμί που δεν το είχα δει σε καμιά άλλη Ασιατική χώρα μέχρι τότε. Ο κόσμος στο δρόμο με τις παντόφλες να πουλάει μπαγκέτες.. και να φτιάχνει σάντουιτς.. κάπως σαν τα Ελληνικά με διαφορετικά υλικά όμως.
Και αυτό ήταν το μαγικό. Φαγητό νόστιμο, αρωματικό, όχι πολύ καυτερό και με μερικές πινελιές ευρωπαϊκές αλλά με πολλά Ασιατικά στοιχεία. Για παράδειγμα στη μπαγκέτα που σας είπα μιας και το σιτάρι δεν ήταν άφθονο στη χώρα, συμπλήρωναν με αλεύρι ρυζιού πράγμα που έκανε τη μπαγκέτα πολύ πιο ελαφριά και σε υφή και γεύση…
Επίσης χρησιμοποιούν άλλα υλικά ξένα ως προς τη χώρα όπως πατάτες, μπρόκολα, σπαράγγια και άλλα όμορφα και εκτός από το τηγάνι τύπου γουόκ με στρογγυλό πάτο χρησιμοποιούν και τα τηγάνια που έχουμε εμείς στην Ευρώπη με ίσιο πάτο.
Πολλά φρέσκα μυρωδικά επίσης είναι χαρακτηριστικό της χώρας αν και φυσικά μιας και εκτείνεται αρκετά από βορά προς νότο το φαγητό της κάθε περιοχής έχει τις διαφορές και τις ιδιαιτερότητές του..
Είχα τη δυνατότητα να φάω σε πολλά εστιατόρια αλλά ακόμα και στο δρόμο και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Στην Ελλάδα όταν γύρισα έψαξα αλλά ουσιαστικά τότε δεν υπήρχε ένα τυπικό Βιετναμέζικο εστιατόριο. Αλλά και για πολλά χρόνια μετά δεν υπήρξε κάτι.. Ένα στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν μάλλον Κινέζικο ή γενικά Ασιατικό άσχετα που το έλεγαν Χαλόνγκ Μπέι, δυο “αδέρφια” στο Μαραθώνα και στη Νέα Σμύρνη πέρασαν και δεν ακούμπησαν και γενικά δεν είχα εντυπωσιαστεί.
Το καλοκαίρι πέρυσι άνοιξε το “Μαντάμ Φου Μαν Τσου” που κάτι πήγε να καταφέρει και ελπίζω να το κάνει στο τέλος γιατί όντως τα παιδιά ξέρουν καλά από Βιετναμέζικο φαγητό.
Αλλά κάτι έλειπε.. Και αυτό που έλειπε άνοιξε στου Ψυρή. Σε μια γειτονιά με ταβέρνες, νεοταβέρνες, καφέ και ουζερί ήρθε μια οικογένεια από το Βιετνάμ και άνοιξε μια “τρύπα”.
Το ονόμασαν Dao.
Το μαγαζί είναι πολύ μικρό. Και ανοίγει μόνο από τις 1 το μεσημέρι μέχρι τις 10 το βράδυ. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι σερβίρει τίμιο, αληθινό, φαγητό από το Βιετνάμ..
Αρχηγός είναι η μαμά της οικογένειας που στην ουσία μαγειρεύει όπως θα μαγείρευε και στο σπίτι της. Και αυτό φαίνεται στις γεύσεις, στην προσοχή στην λεπτομέρεια και στην αγάπη που έχουν στο φαγητό που βάζουν στο τραπέζι σου.
Έχουμε ήδη πάει 3 φορές και νομίζω ότι έχουμε πάρει τα πάντα από το μενού… Κάτι που είναι εύκολο μιας και δεν έχει και πολλά! Αλλά είναι όλα νόστιμα, αληθινά και αγαπησιάρικα.
Λίγο πιο πάνω είναι ο Νικήτας μια ταβερνούλα που πραγματικά λάμπει στην περιοχή. Τυπικό Ελληνικό φαγητό αλλά με την ίδια αγάπη στα υλικά και στους ανθρώπους που τιμάνε με την παρουσία τους το εστιατόριο. Όσο μακριά είναι αυτά τα δύο μέρη γευστικά τόσο κοντά είναι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους και τη σοβαρότητα που τους διακρίνει.. Περίεργο για δύο εστιατόρια στον ίδιο δρόμο...
Για να γυρίσουμε στο Dao λοιπόν, τα springroll τους είναι υπέροχα, αρωματικά και γευστικά. Μεγάλα σε σχέση με ότι έχετε συνηθίσει στα κινέζικα και τρομερά νόστιμα.
(Να και ο Μπάμπης από το TUK-TUK... θα πάρω τη μηχανή και θα πάω και εκεί για να βγάλω φωτό το πιο ωραίο Ταϋλανδέζικο φαγητό της πόλης!!!)
Κάτι υπέροχα πανκέικ ρυζιού γεμιστά με χοιρινό είναι θανατερά υπέροχα και όσο για τις σούπες με κοτόπουλο ή χοιρινό και γουοντόν είναι χορταστικές και υπέροχες!
Τα ρύζια καταπληκτικά και γενικά όλα τα stir-fry είτε με ρύζι ή με ζυμαρικά!
Μια μόνο μικρή ένσταση στα ζυμαρικά. Αν χρησιμοποιούσαν λίγο πιο “ιδιαίτερα” ζυμαρικά τα πιάτα θα ανέβαιναν επίπεδο..
Για τα Μπαν-Μι, τα Βιετναμέζικα σάντουιτς αξίζει να γραφεί ένα ποστ μόνο του… Και τα παιδιά εδώ στο Dao έχουν υπέροχα τέτοια που θα σας ξετρελάνουν. Και επειδή κάνουν μόνοι τους τα κρέατα (το Ζαμπόν και το Τσα-σιου) η γεύση τους είναι καταπληκτική.
Στο τέλος δίνουν και κάτι “καραμέλες” από τζίντζερ.. και αυτές σπιτικές και υπέροχες! Μη φύγετε αν δεν δοκιμάσετε! Επίσης και τον Βιετναμέζικο καφέ… πολύ ιδιαίτερος και γευστικός!
Οι ώρες που είναι ανοιχτό το κάνει ιδανικό για ένα ελαφρύ μεσημεριανό γεύμα ή ένα δείπνο πριν το σινεμά ή το θέατρο.. Θα σας έλεγα, αν σας ενδιαφέρουν οι ιδιαίτερες γεύσεις και θέλετε να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό να το επισκεφτείτε. Νομίζω θα σας αρέσει πολύ..
Πληροφορίες:
Αγίων Αναργύρων 43, Ψυρρή
Τηλ: +30 21 0324 1718